बिरामीलाई हातले छोएर उपचार गर्न पाए हुन्थ्यो !

meropati

६ कात्तिक, काठमाडौं । साँझ ६ बजेको समय । ह्याम्स अस्पताल, कोठा नम्बर- १४ ।

डा. रक्षा पाण्डे हस्याङफस्याङ गर्दै आफ्नो कार्यकक्षमा आइपुगिन् । नाक-मुख ‘पी-१००’ मास्कले छोपेको छ । हामी सर्जिकल मास्कमा थियौं । उनले आफ्नो मास्क हटाएर नाकमा बसेको दाग देखाउँदै भनिन्, ‘कतिको त घाउ नै भएको छ, तर रातदिन मास्क नलगाई हुँदैन ।’



पल्मोनरी एण्ड क्रिटिकल केयर विज्ञ पाण्डेले बेलायतको नेशनल हेल्थ स्कीम (एनएचएस)मा साढे दुई वर्ष काम गरिन् । त्यसपछि थप अध्ययन गर्न सिंगापुर गइन्, जहाँ उनले कन्सलटेन्टको रुपमा सात वर्ष काम गरिन् ।

‘सब कुरा राम्रो थियो, तर आफ्नै देशमा काम गर्न मन लागेर दुई वर्ष अघि नेपाल फर्किएँ’, मनिपाल कलेजकी एमबीबीएस पाण्डे भन्छिन्, ‘हाम्सको क्रिटिकियल केयरमा आएको एकवर्षमा कोरोना महामारीसँग जुध्न परेको छ ।’

नेपालमा कोरोना संक्रमण बढ्दै जाँदा अधिकांश अस्पतालको आईसीयू र भेन्टिलेटर बेडहरु भरिन थालेका छन् । मृत्युसँग लडिरहेका संक्रमितहरुलाई घर फर्काउन डा. रक्षा पाण्डेको टिम जोखिम स्वीकारेर अहोरात्र खटिरहेको छ । ‘२० घण्टापछि आज साढे चार बजे खाना खाएँ’, उनले भनिन्, ‘लञ्च ब्रेकमा निस्कन सक्थेँ । तर, खाने समयमा अर्को दुईजना बिरामी हेर्छु भन्ने लाग्यो ।’

खानाअघि घण्टै तिर्खा सहिन् । कारण, पानी खाएपछि पीपीई खोलेर शौचालय जानपर्ने हुन्छ । यस्तो छ, कोरोनाविरुद्व अग्रमोर्चामा खटेका स्वास्थकर्मीहरुको अवस्था ।

घरमा पनि अस्पतालको ड्युटी

हृयाम्समा बिहान साढे आठ बजेदेखि डा. रक्षा पाण्डेको राउण्ड सुरु हन्छ । ओपीडीको कोभिड क्लिनिकका बिरामी पनि उनको प्रतिक्षामा हुन्छन् । त्यहाँ पुग्दासम्म डेढ-दुई बजिसकेको हुन्छ । साढे पाँच बजेसम्म ओपीडीमा बित्छ ।

हरेक वार्डमा जानुअघि पीपीई लगाउनुपर्छ र निस्किएपछि पीपीई खोल्नुपर्छ । मुस्किलले आधाघण्टा अनलाइनखबरलाई दिएकी उनी आईसीयू वार्डबाट निस्केर पीपीई खोलेर आएकी छन् । अब त्यही जाँदा फेरि पीपीई सेट लगाउनपर्छ ।

Leave a Reply

Your email address will not be published.